Alfaz 4 Life

ਕਿਦਾਂ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਦਿਲ ਵਿੱਚਲੇ ਜ਼ਜ਼ਬਾਤ ਭੁੱਲ ਬੈਠਾ ਸੀ , ਹੋਰਾਂ ਦੇ ਹਾਲ ਤੇ ਹੱਸਦਾ ਰਿਹਾ ਖ਼ੁਦ ਆਪਣੇ ਹਾਲਾਤ ਭੁੱਲ ਬੈਠਾ ਸੀ , ਐਵੇਂ ਹੀ ਓਹਨੂੰ ਪਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ , ਇਹ ਜੋਕਰ ਆਪਣੀ ਔਕਾਤ ਭੁੱਲ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਐਵੇਂ ਖ਼ਵਾਬ ਸਜਾ ਲਏ ਤੇਜ਼ ਹਵਾਵਾਂ ਦੇ , ਵੱਲ ਵੇਖ ਅੰਬਰ ਵਿਚ ਉੱਡਦੇ ਕਾਂਵਾਂ ਦੇ , ਮੈਂ ਭੰਨਤੇ ਪਿੰਜਰੇ ਸਾਕ - ਸਜ਼ਾਵਾਂ ਦੇ , ਮੁੜ ਮੂਧੇ-ਮੂੰਹ ਆਉਣ ਖਾੜਾਂ ਵਿਚ ਡਿੱਗਿਆਂ , ਬੇ-ਪੰਖ ਪਰਿੰਦਾ ਆਪਣੀ ਜਾਤ ਭੁੱਲ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਖੁਦਾ ਨਾਲ ਆਪੇ ਲੜ ਕੇ , ਕਾਲੇ ਕਰਤੇ ਲੇਖਾਂ ਦੇ ਵਰਕੇ , ਆਪੇ ਰੋਵਾਂ ਆਪੇ ਪੜ੍ਹ ਕੇ , ਹੁਣ ਕੀ ਆਇਤ ਪੜ੍ਹਾਂ ਕੀ ਫਰਿਆਦ ਕਰਾਂ ਮੈਂ , ਕਾਫ਼ਿਰ ਹੋ ਜੋ ਉਸ ਖੁਦਾ ਦੀ ਨਮਾਜ਼ ਭੁੱਲ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਹਿਜਰ ਵਿਚ ਤੁਖਦੇ ਚਾਵਾਂ ਨੂੰ ਹਵਾ ਦੇ ਬੈਠਾ ਸੀ , ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਬੰਦ ਗਲੀਆਂ ਨੂੰ ਖੁੱਲੇ ਰਾਹ ਦੇ ਬੈਠਾ ਸੀ , ਰਾਖ ਹੋਈਆਂ ਸਦਰਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਤੋਂ ਜਿਉਂਦੇ ਸਾਹ ਦੇ ਬੈਠਾ ਸੀ , ਐਵੇਂ ਮਿੰਨੀ ਦੇਖ ਬੈਠਾ ਮੁੜ ਹਯਾਤ ਦੇ ਸੁਪਨੇ , ਉਸ ਰਾਤ ਹੋਈ ਆਪਣੀ ਵਫ਼ਾਤ ਭੁੱਲ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਐਵੇਂ ਹੀ ਓਹਨੂੰ ਪਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ , ਇਹ ਜੋਕਰ ਆਪਣੀ ਔਕਾਤ ਭੁੱਲ ਬੈਠਾ ਸੀ। (Kida dil di gal samjhaunda dil vichle zazbat bhul betha si ,  Horan de haal te hasda rha khud apne halaat bhul betha si ,  Eiven hi ohnu paun di koshis

ਜਿਉਂਦੇ ਜੀ ਮਰ ਗਿਆ ਹਾਂ ਮੈਂ , ਹੁਣ ਜਲਾ ਦੇਣਾ ਜਾਂ ਦਫ਼ਨਾ ਦੇਣਾ ਜਾਂ ਸੂਲੀ 'ਤੇ ਚੜਾ ਦੇਣਾ , ਜੇ ਨਹੀਂ ਮਿਲਣੀ ਇੰਨੀ ਆਸਾਨ ਸਜ਼ਾ , ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਸੁਪਨਿਆਂ ਵਾਲੇ ਚਰਖ਼ੇ ਤੇ ਚੜਾ ਦੇਣਾ , ਮੈਂ ਕੀਤੇ ਨੇ ਗੁਨਾਹ , ਮੈਂ ਗੁਨਾਹਗਾਰ ਹੋ ਗਿਆਂ , ਮੂੰਹੋਂ ਜਦੋਂ ਦੀ ਮੰਗੀ ਆਜ਼ਾਦੀ , ਮੈਂ ਹੱਦੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਗਿਆਂ , ਖ਼ੂਨ ਮੇਰੇ ਆਪਣਿਆਂ ਦਾ ਹੀ ਮੇਰੇ ਮੱਥੇ ਲਾ ਦਿੱਤਾ , ਮੇਰੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਬਾਜੂ-ਏ-ਕਾਤਿਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ , ਰੂਹ ਨੂੰ ਮੜੀ ਜਲਾ ਦਿੱਤਾ , ਸਰੀਰ ਮਿੱਟੀ ਹੋ ਜਾਣਾ , ਨਫਰਤ ਦਾ ਦਰਿਆ ਮੈਥੋਂ ਸੁਪਨਿਆਂ 'ਚ ਵੀ ਤਰਿਆ ਨਹੀਂ  ਜਾਣਾ , ਜੀਣਾ ਤਾ ਮੇਰੇ ਵੱਸ 'ਚ ਹੈ ਨਹੀਂ , ਪਰ ਇਹ ਮੌਤ ਵੀ ਮੈਥੋਂ ਮਰਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ , ਬਸ ਜਦੋਂ ਇਹ ਸਜ਼ਾ ਹੋ ਜਾਏ ਮੇਰੀ ਪੂਰੀ , ਇੰਨਾ ਕਰਮ ਫਰਮਾ ਦੇਣਾ , ਮੇਰੀ ਦੇਹ ਦੀ ਧੂੜ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦੇ ਪੈਰੀਂ ਲਾ ਦੇਣਾ , ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਲਵਾਂ ਨਵਾਂ ਜਨਮ ਮੈਨੂੰ ਇਹੋ ਕੋਖ ਦਿਵਾ ਦੇਣਾ , ਤੇ ਓਸ ਜਨਮ ਦੀ ਵੀ ਮੇਰੀ ਬਚੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦੇ ਲੇਖੇ ਲਾ ਦੇਣਾ , ਬਸ ਇਹ ਇਕ ਕਰਮ ਫਰਮਾ ਕੇ ਮਿੰਨੀ ਦਾ ਨਾਮ ਭੁਲਾ ਦੇਣਾ। (Jionde ji mar gya haan mein ,  Hun jala dena ya dafna dena ya suli te chada dena ,  Je nai milni ehni asaan sazaa ,  Ta meinu supnian vale charkhe te chada dena ,  Mein kite ne gunaah , mein gunahgaar ho gya,  M

ना कोई जंग ना किसी से मुकाबला , मेरी ख़ुद से बग़ावत मैंने ख़ुदी को हरा दिया , ख़ुद ख़ुदी पर किये वार ,  मैंने ख़ुद को मिटा दिया , ख़ुद को उठाया ख़ुदी के कन्धों पर ,  मैंने जलसा बना दिया , ख़ुद ही पढ़ी नमाज़-ए-जनाज़ा ,  ख़ुद पर कफ़न ओढ़ा दिया , ख़ुद ही खोदी ख़ुदी की कबर , मैंने ख़ुद को दफ़ना दिया । ना कोई जंग ना किसी से मुकाबला , मेरी ख़ुद से बग़ावत मैंने ख़ुदी को हरा दिया । । ( Na koi jung na kisi se muqaabla ,   Meri khud se bagawat meine khudi ko haraa diya ,   Khud khudi par kiye vaar ,   Meine khud ko mitaa diya ,   Khud ko uthaya khudi ke kandho par ,   Meine jalsa bna diya ,   Khud hi pdhi Namaaz-e-Janaza ,   Khud pa kafan odha diya ,   Khud hi khodi khudi ki kabar ,   Mein khud ko dafna diya ..   Na koi jung na kisi se muqaabla ,   Meri khud se bagawat meine khudi ko haraa diya .... )

आज अपनी कुछ पुरानी किताबों में बंद कुछ काले किये हुए कागज़ देख रहा था ,  उनमें से एक ख़्याल, जो कि मेरे दिल के काफ़ी करीब है , आपकी नज़र कर रहा हूँ। https://youtu.be/SI3hbpdmIqA ना मन्ज़िलों का पता है , ना रास्तों की ख़बर , फिर भी चलता जा रहा हूँ , पल दो पल का साथ और फिर ज़िन्दगी भर का सबर , फिर भी चलता जा रहा हूँ , उनकी हर साँसों की कदर , पर वो मेरे ज़ज़्बातों से बेख़बर , फिर भी चलता जा रहा हूँ , जानता हूँ इस ओर ना उसका घर, इस रास्ते के अंत पर मिलेगी कबर , फिर भी चलता जा रहा हूँ ,     एक प्यास के साथ, एक एहसास के साथ,  कि कभी तो मिलेंगे वो एक आस के साथ , चलता जा रहा हूँ , बस चलता ही जा रहा हूँ , और यूँ ही चलता रहेगा यह सफर , जब तक मिल ना जाएं ,  तुम हमें , या फिर हम इस ख़ाक में , चलता जा रहा हूँ , बस चलता ही जा रहा हूँ।  https://youtu.be/SI3hbpdmIqA ( Na manzilon ka pta hai, na raaston ki khabar ,   Phir bhi chalta ja rha hu ,    Pal do pal ka sath aur phir zindagi bhar ka sabar ,   Phir bhi chalta ja rha hu ,    Unki har saanson ki kadar , pa

Hindustan - Alfaz4Life https://youtu.be/aYwi1v3A0ds कौन हैं यह लोग ? क्या लगते हैं यह मेरे ? क्यों लिखूँ इन पर कोई गीत ? क्या लेना मुझे इन सबसे ? क्या लेना मुझे बंगाली गुजराती मराठी और इस हिंदुस्तान से ? पर जब भी कलम चलती है तो एक हमदर्दी सीख जाता हूँ , ना चाहते हुए भी इन सब के दर्द लिख जाता हूँ , और यह दर्द भी किसी और के नहीं मेरे अपने हैं , जो गुजरात की आँखों से टूटे वो मेरे सपने हैं , कैसे लिखूँ क्या हर पल मेरे संग घटता है , जैसे भोपाल के सीने से कोई जवालामुखी फटता है , इस सरकार और क़ानून की तरह मुझे भी नंगा कर जाती है , जब ज़हरीली कोई गैस मासूम लोगों को अँधा कर जाती है , मर जाता हर बार वो मासूम जो मेरे दिल के अंदर पलता है ,? जब भी कभी पंजाब यह जलता है , या नशे की आड़ में जब किसी माँ का सुबह का सूरज ढलता है। अब भी पूछेंगे यह लोग क्या गया तेरा इन सब में , जो तू गीत इन पर लिखता है , कैसे बताऊँ यह सब मेरा है जो खुली आँख से दिखता है , जो हाथों से छूटे वो हाथ मेरे थे , जो बदन से फटे वो दामन मेरे थे , जो सड़कों पर लूटी गई वो आबरू मेरी थी , जिस पर हुए लाखों सितम् वो बा

No words only a silence around,     A city where I  live but no known found,   My city left behind,   where I know the street and corner,  Irony is for the city now m a foreigner. The city the roads, The lights the boards, My food your mood,   Still hovers but never showers, The rain left behind. Same are the people same seems the roads,   But where ever I see it's Punjabi on boards, Neither they understand nor I do, But what have changed, never did u....