Skip to main content

IK GEET

ਅੱਜ ਫੇਰ ਮੈਂ ਇੱਕ ਗੀਤ ਲਿਖਾਂ ਤੇ
ਦਰਦ ਮੇਰੇ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਸੌ-ਸੌ ਪਈਆਂ ,
ਤਿਉਂ-ਤਿਉਂ ਹਰਫ਼ ਕਿਤਾਬੀ ਜੜੇ ਮੈਂ
ਜਿਉਂ-ਜਿਉਂ ਹਿਰਖ਼ ਤੇਰੇ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਟੋਹ-ਟੋਹ ਗਈਆਂ ।
ਅੱਜ ਫੇਰ ਮੈਂ ਇੱਕ ਗੀਤ ਲਿਖਾਂ ਤੇ ....

ਤੇਰੇ ਨੈਣਾਂ ਵਰਗੀ ਤਿੱਖੀ ਨੋਕ ਕਲਮ ਦੀ
ਜਦ ਡੋਬੀ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਰਗੀ ਕਾਲੀ ਸਿਆਹ ਦੇ ਵਿੱਚੇ ,
ਦੋ ਖ਼ਾਲੀ ਲੀਕਾਂ ਅੰਦਰ ਇਉਂ ਅੱਖਰ ਸੱਜ ਗਏ
ਜਿਵੇਂ ਰੂਹ ਵੱਸ ਜਾਵੇ ਆਣ ਦੇਹ ਖਲਾਅ ਦੇ ਵਿੱਚੇ ,
ਇਉਂ ਸਫ਼ੇਦ ਜ਼ਮੀਨ `ਤੇ ਆ ਵਿੱਛੀਆਂ ਸਤਰਾਂ
ਜਿਉਂ ਸਬਰ-ਬਨ੍ਹੇਰੇ ਪਾੜ ਕੇ ਸਦਰਾਂ ਚੋ-ਚੋ ਪਈਆਂ ।
ਅੱਜ ਫੇਰ ਮੈਂ ਇੱਕ ਗੀਤ ਲਿਖਾਂ ਤੇ ....

ਮੈਂ ਸਾ ਤੋਂ ਸਾ ਤੱਕ ਸੱਤ ਸੁਰ ਮਿਲਾਏ
ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਨ ਦੇ ਨਾਲ ਤਰਜ਼ ਮਿਲਾਈ ,
ਮੈਂ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਨਬਜ਼ ਰੋਗੀ ਗੀਤ ਮੇਰੇ ਦੀ
ਆਪਣਿਆਂ ਲੇਖਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਮਰਜ਼ ਮਿਲਾਈ ,
ਮੈਂ ਜਦ ਵੀ ਲਾਈਆਂ ਹੇਕਾਂ ਨਾਂ ਤੇਰੇ ਦੀਆਂ
ਸਗੋਂ ਮੇਰੇ ਪਾ ਕਾਲਜੇ ਖੋਹ-ਖੋਹ ਗਈਆਂ ।
ਅੱਜ ਫੇਰ ਮੈਂ ਇੱਕ ਗੀਤ ਲਿਖਾਂ ਤੇ ....

ਜੋ ਹੱਥੀਂ ਬਾਲ ਕੇ ਮੜ੍ਹੀਆਂ ਆਪ ਸੜੇ ਨੇ
ਮੈਂ ਮੌਤ ਹਵਾਲੇ ਕੂਲੇ-ਲਵੇ ਜ਼ਜ਼ਬਾਤ ਕਰੇ ਨੇ ,
ਮੈਂ ਫੁੱਲ ਚੁੱਗ ਕੇ ਧੁੱਖਦਿਆਂ ਸਿਵਿਆਂ ਉੱਤੋਂ
ਇਹ ਕੁੱਝ ਚੰਦ ਕੁ ਰਸੀਦੀ ਅਲਫਾਜ਼ ਕਰੇ ਨੇ ,
ਮੈਂ ਧੋ-ਧੋ ਪੀਤੇ ਪੈਰ ਪੀੜ ਮੇਰੀ ਦੇ
ਜਦ ਵੀ ਮੋਏ ਮਨ ਦੀਆਂ ਰੀਝਾਂ ਰੋ-ਰੋ ਪਈਆਂ । .
ਅੱਜ ਫੇਰ ਮੈਂ ਇੱਕ ਗੀਤ ਲਿਖਾਂ ਤੇ
ਦਰਦ ਮੇਰੇ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਸੌ-ਸੌ ਪਈਆਂ ।।

(Ajj fer main ik geet likhan te
 Dard mere dian baatan sau-sau payian,
 Tion-tion harf kitaabi jde main
 Jion-jion hirkh tere dian yaadan toh-toh gayian ..
 Ajj fer main ik geet likhan te....

 Tere naina vargi tikhi nok kalam di
 Jad dobi mere dil vargi kaali siah de viche,
 Do khali leekan ander ion akhar sajj gye
 Jivein rooh vass jaave aan deh khalaah de viche,
 Ion safed zameen te aa vichhian satran
 Jion sabr-banere parh ke sadran cho-cho payian ..
 Ajj fer main ik geet likhan te....

 Main Sa to Sa tak sat sur milaye
 Dil di dhadkan de naal tarz milayi ,
 Main farh ke nabz rogi geet mere di
 Apnian lekhan de naal marz milayi ,
 Main jad vi laayian hekan naam tere dian
 Sagon mere paa kaalje khoh-khoh gayian ..
 Ajj fer main ik geet likhan te....

 Jo hathin baal ke marhian aap sarhe ne
 Main maut hawaale koole-lave zazbaat kre ne,
 Main phull chug ke dhukhdian siviyan utton
 Eh kuj chand ku raseedi alfaz kre ne ,
 Main dho-dho peete paer peerh meri de
 Jad vi moye mann dian reejhan ro-ro payian ..
 Ajj fer main ik geet likhan te
 Dard mere dian baatan sau-sau payian ....... )

Comments

Popular posts from this blog

NA MANZOORI

ਮੈਂ ਸੁਣਿਆ ਲੋਕੀਂ ਮੈਨੂੰ ਕਵੀ ਜਾਂ ਸ਼ਾਇਰ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ  ਕੁਝ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਦੱਸਣ ਵਾਲਾ  ਕੁਝ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਬੁੱਝਣ ਵਾਲਾ  ਕੁਝ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਰਾਜ਼ ਸੱਚ ਖੋਲਣ ਵਾਲਾ  ਤੇ ਕੁਝ ਅਲਫਾਜ਼ਾਂ ਪਿੱਛੇ ਲੁੱਕਿਆ ਕਾਇਰ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ  ਪਰ ਸੱਚ ਦੱਸਾਂ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ  ਕਿ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ ਕੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਕੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ  ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕੋਈ ਕਵੀ ਜਾਂ ਸ਼ਾਇਰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦਾ  ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਅੱਜ ਤਕ ਕਦੇ ਇਹ ਤਾਰੇ ਬੋਲਦੇ ਨਹੀਂ ਸੁਣੇ  ਚੰਨ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੱਲ ਵੇਖ ਸ਼ਰਮਾਉਂਦੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ  ਨਾ ਹੀ ਕਿਸੇ ਦੀਆਂ ਜ਼ੁਲਫ਼ਾਂ `ਚੋਂ ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਲੀ ਮਹਿਕ ਜਾਣੀ ਏ  ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕਿਸੇ ਦੀਆਂ ਵੰਗਾਂ ਨੂੰ ਗਾਉਂਦੇ ਸੁਣਿਆ  ਨਾ ਹੀ ਕਿਸੇ ਦੀਆਂ ਨੰਗੀਆਂ ਹਿੱਕਾਂ `ਚੋਂ  ਉੱਭਰਦੀਆਂ ਪਹਾੜੀਆਂ ਵਾਲਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਤੱਕਿਆ ਏ  ਨਾ ਹੀ ਤੁਰਦੇ ਲੱਕ ਦੀ ਕਦੇ ਤਰਜ਼ ਫੜੀ ਏ  ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਤਾਲ `ਤੇ ਕਦੇ ਹੇਕਾਂ ਲਾਈਆਂ ਨੇ  ਪਰ ਮੈਂ ਖੂਬ ਸੁਣੀ ਏ  ਗੋਹੇ ਦਾ ਲਵਾਂਡਾ ਚੁੱਕ ਕੇ ਉੱਠਦੀ ਬੁੜੀ ਦੇ ਲੱਕ ਦੀ ਕੜਾਕ  ਤੇ ਨਿਓਂ ਕੇ ਝੋਨਾ ਲਾਉਂਦੇ ਬੁੜੇ ਦੀ ਨਿਕਲੀ ਆਹ  ਮੈਂ ਦੇਖੀ ਏ  ਫਾਹਾ ਲੈ ਕੇ ਮਰੇ ਜੱਟ ਦੇ ਬਲਦਾਂ ਦੀ ਅੱਖਾਂ `ਚ ਨਮੋਸ਼ੀ  ਤੇ ਪੱਠੇ ਖਾਂਦੀ ਦੁੱਧ-ਸੁੱਕੀ ਫੰਡਰ ਗਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਬੇਬਸੀ  ਮੈਂ ਸੁਣੇ ਨੇ  ਪੱਠੇ ਕਤਰਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਟੋਕੇ ਦੇ ਵਿਰਾਗੇ ਗੀਤ  ਤੇ ਉਸੇ ਟੋਕੇ ਦੀ ਮੁੱਠ ਦੇ ਢਿੱਲੇ ਨੱਟ ਦੇ ਛਣਛਣੇ  ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ ਏ 

अर्ज़ी / ARZI

आज कोई गीत या कोई कविता नहीं, आज सिर्फ एक अर्ज़ी लिख रहा हूँ , मन मर्ज़ी से जीने की मन की मर्ज़ी लिख रहा हूँ । आज कोई ख्वाब  , कोई  हसरत  या कोई इल्तिजा नहीं , आज बस इस खुदी की खुद-गर्ज़ी लिख रहा हूँ ,  मन मर्ज़ी से जीने की मन की मर्ज़ी लिख रहा हूँ ।  कि अब तक जो लिख-लिख कर पन्ने काले किये , कितने लफ्ज़ कितने हर्फ़ इस ज़ुबान के हवाले किये , कि कितने किस्से इस दुनिआ के कागज़ों पर जड़ दिए , कितने लावारिस किरदारों को कहानियों के घर दिए , खोलकर देखी जो दिल की किताब तो एहसास हुआ कि अब तक  जो भी लिख रहा हूँ सब फ़र्ज़ी लिख रहा हूँ। लेकिन आज कोई दिल बहलाने वाली झूठी उम्मीद नहीं , आज बस इन साँसों में सहकती हर्ज़ी लिख रहा हूँ , मन मर्ज़ी से जीने की मन की मर्ज़ी लिख रहा हूँ । कि आवारा पंछी हूँ एक , उड़ना चाहता हूँ ऊँचे पहाड़ों में , नरगिस का फूल हूँ एक , खिलना चाहता हूँ सब बहारों में , कि बेबाक आवाज़ हूँ एक, गूँजना चाहता हूँ खुले आसमान पे , आज़ाद अलफ़ाज़ हूँ एक, गुनगुनाना चाहता हूँ हर ज़ुबान पे , खो जाना चाहता हूँ इस हवा में बन के एक गीत , बस आज उसी की साज़-ओ-तर्ज़ी लिख रहा हूँ। जो चुप-

BHEED

भीड़    इस मुल्क में    अगर कुछ सबसे खतरनाक है तो यह भीड़ यह भीड़ जो ना जाने कब कैसे  और कहाँ से निकल कर आ जाती है और छा जाती है सड़कों पर   और धूल उड़ा कर    खो जाती है उसी धूल में कहीं   लेकिन पीछे छोड़ जाती है   लाल सुरख गहरे निशान   जो ता उम्र उभरते दिखाई देते हैं   इस मुल्क के जिस्म पर लेकिन क्या है यह भीड़   कैसी है यह भीड़    कौन है यह भीड़   इसकी पहचान क्या है   इसका नाम क्या है   इसका जाति दीन धर्म ईमान क्या है   इसका कोई जनम सर्टिफिकेट नहीं हैं क्या   इसका कोई पैन आधार नहीं है क्या   इसकी उँगलियों के निशान नहींं हैं क्या इसका कोई वोटर कार्ड या    कोई प्रमाण पत्र नहीं हैं क्या   भाषण देने वालो में   इतनी चुप्पी क्यों है अब इन सब बातों के उत्तर नहीं हैं क्या उत्तर हैं उत्तर तो हैं लेकिन सुनेगा कौन सुन भी लिया तो सहेगा कौन और सुन‌कर पढ़कर अपनी आवाज़ में कहेगा कौन लेकिन अब लिखना पड़ेगा अब पढ़ना पड़ेगा  कहना सुनना पड़ेगा सहना पड़ेगा और समझना पड़ेगा कि क्या है यह भीड़ कैसी है यह भीड़  कौन है यह भीड़ कोई अलग चेहरा नहीं है इसका  कोई अलग पहरावा नहीं है इसका कोई अलग पहचान नहीं है इसकी क